κ. Σαχινίδη που θεωρείτε πως βρίσκετε η χώρα αυτή την στιγμή; Πηγαίνουμε προς μία επανεκκίνηση της οικονομίας ή συνεχίζουμε σε μία κατάσταση που έχει χαρακτηριστεί και ως στασιμοχρεοκοπία;
Η Ελλάδα τον Αύγουστο του 2015 κοντοστάθηκε πάνω από τον γκρεμό στον οποίο οδηγήθηκε από την ανερμάτιστη διαπραγματευτική επιλογή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την τελευταία στιγμή έκανε ένα βήμα πίσω.
Η κυβέρνηση τελικά υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο με το οποίο εξασφάλισε τη χρηματοδότηση της χώρας για μια τριετία και απομάκρυνε τον εφιάλτη της χρεοκοπίας. Όλα αυτά όμως είχαν τεράστιο κόστος σε βάρος της οικονομίας αφού, μεταξύ άλλων, υποχρεώθηκε να κλείσει τις τράπεζες και να επιβάλλει τα Capital Controls. Έτσι, η οικονομία βυθίστηκε ξανά στην ύφεση, η ανεργία παρέμεινε σε ποσοστά άνω του 25% και οι κοινωνικοί δείκτες συνεχίζουν να χειροτερεύουν.
Η ολοκλήρωση εκ μέρους της κυβέρνησης των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει και το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης όπως και η εκταμίευση απομάκρυναν την αβεβαιότητα που λειτουργούσε αρνητικά για την οικονομία.
Αυτή η εξέλιξη στο βαθμό που σηματοδοτεί την οριστική και αμετάκλητη ρήξη των κυβερνητικών εταίρων με το αντιμνημονιακό τους παρελθόν και υπό την προϋπόθεση ότι θα συνοδευτούν από την επιτάχυνση στην εφαρμογή αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που θα μετασχηματίσουν την οικονομία σε ανταγωνιστική και εξωστρεφή τότε θα μπορούσαν να είναι η απαρχή της εξόδου της οικονομίας από την ύφεση στην οποία βυθίστηκε από το 2008.
Θεωρείται πως βρισκόμαστε κοντά σε μία διευθέτηση του χρέους ή θα χρειαστούν νέες δεσμεύσεις από την ελληνική πλευρά στο άμεσο μέλλον;
Πιστεύω ότι η χώρα έχει ανάγκη από μια οριστική απόφαση και δημοσιοποίηση του οδικού χάρτη για την διευθέτηση του χρέους πριν από το 2018. Αυτή θα πρέπει να συνοδευτεί και από μια απόφαση για μείωση του στόχου για το πρωτογενές αποτέλεσμα στο 1,5%-2% του ΑΕΠ για να μπορέσει να αναπνεύσει η οικονομία. Η Ελλάδα από την πλευρά της θα αναλάβει να προωθήσει άμεσα σειρά μεταρρυθμίσεων στην παιδεία, δικαιοσύνη, αγορά προϊόντων, τρόπο λειτουργίας πολιτικού συστήματος.
Ο χώρος της Κεντροαριστεράς ορίζεται από μία πολυδιάσπαση τα τελευταία χρόνια. Θεωρείται πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε να υπάρξει μία ενωμένη πορεία και αν ναι, είναι αυτή η τελευταία ευκαιρία για ανασύνταξη του χώρου;
Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να κάνει κάποιος εκτίμηση αν αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία για την ελληνική σοσιαλδημοκρατία ή προοδευτική παράταξη. Το μόνο που μπορώ να πω με βάση την ιστορική εμπειρία είναι ότι όταν ο χώρος αυτός κατακερματίζεται αργεί πολύ να ανασυγκροτηθεί και αυτό ιστορικά λειτούργησε πάντοτε σε βάρος της πορείας της χώρας.
Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας έχει κατακερματιστεί γιατί ένα σημαντικό κομμάτι του πίστεψε ότι υπήρχε εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης με καθόλου ή με μικρό προσωπικό κόστος. Δέχτηκε άκριτα τις θεωρίες συνομωσίας για τα αίτια της κρίσης. Παρέβλεψε το ουσιαστικότερο γεγονός ότι στην κρίση μας οδήγησαν η υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και η διόγκωση του χρέους από τα 180 δις το 2004 στα 290 δις το 2009.
Σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει και εφαρμόζει το δικό του εξίσου δύσκολο μνημόνιο με συνεργάτες τους Ανεξάρτητους Έλληνες, φαντάζομαι ότι αυτοί οι ψηφοφόροι ίσως κάνουν κάποιες δεύτερες σκέψεις. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Παραμένει ένα μεγάλο ζητούμενο πως θα εκφραστούν πολιτικά στις επόμενες εκλογές. Αυτό μας απασχολεί ιδιαίτερα στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών.
Βλέπετε πως υπάρχει ενδιαφέρον από όλα τα κόμματα του χώρου για μία κοινή προσπάθεια; Ποιοι πιστεύετε πως χωράνε σε αυτή τη νέα Κεντροαριστερά;
Προτιμώ να μιλώ για την ανασύνταξη των δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας ή του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού. Εμείς, στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, ταχθήκαμε από την αρχή υπέρ της συνεργασίας των δυνάμεων του χώρου πάντα κάτω από ένα προγραμματικό πλαίσιο.
Σε αυτή την προσπάθεια μπορούν να συνεργαστούν όσοι πιστεύουν στην «ανοικτή κοινωνία», στον πολιτικό φιλελευθερισμό, σε μια παγκοσμιοποίηση με ανθρώπινο πρόσωπο, με δικαιότερη κατανομή εισοδήματος και με μικρότερες κοινωνικές ανισότητες.
Σε πρόσφατη συνέντευξή σας είχατε πει, πως ένας εκ των λόγων της κατάρρευσης της Κεντροαριστεράς είναι και η έλλειψη προτάσεων και λύσεων για έξοδο της χώρας από το μνημόνιο. Αυτές οι προτάσεις υπάρχουν πλέον, και αν ναι, είναι ικανές να πείσουν τους ταλαιπωρημένους Έλληνες πολίτες;
Στις συζητήσεις που γίνονται στο χώρο των δυνάμεων της Σοσιαλδημοκρατίας διαπιστώνω πολλές φορές να κυριαρχεί μια μηχανιστική αντίληψη για τον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής. Λένε πολλοί ότι αν ενωθούν οι υπάρχουσες δυνάμεις και βρεθεί το κατάλληλο πρόσωπο τότε ο χώρος θα ανακάμψει. Θεωρώ ότι αυτές οι προσεγγίσεις είναι απλοϊκές και καταδεικνύουν ένα έλλειμμα κατανόησης των τεράστιων κοινωνικών μεταβολών που προκάλεσε η κρίση.
Άποψη μου είναι, ότι για να ξαναγίνει ο χώρος δύναμη ηγεμονική και πλειοψηφική θα πρέπει να οριοθετήσει τις κοινωνικές συμμαχίες που θέλει να συγκροτήσει. Να τις εκφράσει πολιτικά κάτω από ένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα, που θα οδηγήσει μέσω της ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας σε μια ανταγωνιστική ένταξη της ελληνικής οικονομίας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.
Έτσι μόνο, θα βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, οι πολίτες θα αποκτήσουν δουλειά και εισοδήματα, και θα μειωθούν οι κοινωνικές ανισότητες.