Λανθασμένες εκτιμήσεις και σχεδιασμοί από την πλευρά της κυβέρνησης και η έλλειψη πολιτικής βούλησης από την αντιπολίτευση για την επίτευξη συναίνεσης προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας οδηγούν τη χώρα ξανά σε πρόωρες εκλογές.
Το γεγονός αυτό ενίσχυσε την αβεβαιότητα για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας και είχε ως αποτέλεσμα να επανέλθει η συζήτηση για το Grexit.
Όπως συνέβη και μεταξύ των εκλογών Μαΐου και Ιουνίου 2012. Τότε εξαιτίας της ΝΔ η οποία επέμενε να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές και στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Η επαναφορά τη συζήτησης αυτής δεν φαίνεται να προβληματίζει την κυβέρνηση.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ με μια απλοϊκή προσέγγιση την εντάσσει στους μηχανισμούς τρομοκράτησης των πολιτών προκειμένου να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να ανησυχεί για την επαναφορά του Grexit δεδομένου ότι στα επιτεύγματά της εντάσσει την σταθεροποίηση της οικονομίας και την πρόοδο που έχει καταγραφεί με τη εξάλειψη των δίδυμων ελλειμμάτων.
Οφείλει να εξηγήσει στους πολίτες το παραπάνω παράδοξο. Πως δηλαδή ενώ σταθεροποιήθηκε η οικονομία κινδυνεύει με κατάρρευση επειδή προκηρύχτηκαν εκλογές.
Δυστυχώς, τόσο η Κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν συστηματικά να μιλήσουν για τα πραγματικά διλλήματα της χώρας από το 2009.
H ΝΔ ειδικά δείχνει να μην διδάχτηκε το παραμικρό από τα Ζάππεια.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το Μνημόνιο αλλά τα διαρθρωτικά προβλήματα του παραγωγικού προτύπου τα οποία, σε συνδυασμό με τον υπερδανεισμό της περιόδου 2004-2009, μας οδήγησαν στο Μνημόνιο. Τα προβλήματα αυτά δεν έχουν εξαλειφθεί.
Είναι γνωστό εδώ και δύο χρόνια ότι το δεύτερο πρόγραμμα σε ότι αφορά το ευρωπαϊκό σκέλος του τελειώνει το Δεκέμβριο του 2014.
Επομένως η χώρα όφειλε έγκαιρα να προετοιμαστεί για την ομαλή και ασφαλή έξοδο στις αγορές.
Αυτό προϋπέθετε προετοιμασία ώστε η έξοδος στις αγορές να είναι αποτέλεσμα ουσιαστικής αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των αγορών στην Ελλάδα.
Η προετοιμασία έπρεπε να περιλαμβάνει την αναγνώριση της ανάγκης ότι για ένα μικρό χρονικό διάστημα η χώρα θα έχει μια προληπτική γραμμή πίστωσης.
Για να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί περαιτέρω η αξιοπιστία της χώρας χρειαζόταν η προετοιμασία να περιλαμβάνει και ένα Εθνικό Σχέδιο με μεταρρυθμίσεις με προοδευτικό πρόσημο που θα ενεργοποιούσαν τις διαδικασίες μετασχηματισμού του παραγωγικού προτύπου.
Επιπρόσθετα, το Εθνικό Σχέδιο θα περιελάμβανε ένα σκέλος με πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των κοινωνικών συνεπειών της ανεργίας και της αύξησης της φτώχειας.
Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβη. Κανείς από την κυβέρνηση δεν προβληματίστηκε από τους κραδασμούς της δεύτερης εξόδου στις αγορές που συνέπεσε με την κατάρρευση μιας Πορτογαλικής τράπεζας και έστειλε ένα ηχηρό σήμα κινδύνου.
Αντίθετα υιοθέτησαν μια ρητορική αντίστοιχης αυτής του ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσοντας ότι φεύγει το Μνημόνιο, ότι δεν χρειάζεται προληπτική γραμμή πίστωσης και ότι τα υπόλοιπα κεφάλαια του ΔΝΤ μπορούμε να τα δανειστούμε από τις αγορές φθηνότερα.
Το ζητούμενο για τη χώρα μετά τις εκλογές δεν είναι πώς θα διώξει το Μνημόνιο το οποίο τελειώνει τον Φεβρουάριο του 2015.
Αλλά πως θα έχουμε μια οικονομία ανταγωνιστική.
Πως θα μπορεί το Δημόσιο και οι ιδιώτες μετά τον Φεβρουάριο να δανείζονται από τις διεθνείς αγορές με όρους ανταγωνιστικούς για να καλύπτουν τις χρηματοδοτικές τους ανάγκες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να συντηρήσει το τεχνητό δίλλημα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο που του επέτρεψε να πολλαπλασιάσει την εκλογική του βάση.
Αδυνατεί να παρουσιάσει πρόταση για την αλλαγή παραγωγικού προτύπου. Υπόσχεται μόνο κατάργηση των 400 νόμων που ψηφίστηκαν.
Αδυνατεί να μας πει πως η χώρα θα εξασφαλίσει ομαλή έξοδο στις αγορές. Υπόσχεται μόνο ότι θα συζητήσει διαγραφή χρέους.
Αδυνατεί να αναγνωρίσει ότι προϋπόθεση για να περάσει η χώρα σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων της τάξης των 30 δις στην επόμενη τριετία.
Αυτό το νούμερο αφορά επενδύσεις πέρα από τις δημόσιες επενδύσεις που είναι αναγκαίες προκειμένου να αποκατασταθεί η παραγωγική βάση που καταστράφηκε πριν ή κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Αυτές οι επενδύσεις θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την συγκρότηση μιας οικονομίας ανταγωνιστικής που θα δημιουργεί υγιείς θέσεις εργασίας και νέα εισοδήματα για τους εργαζόμενους.
Έτσι, η οικονομία θα δημιουργεί και τους αναγκαίους πόρους για να χρηματοδοτεί την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Τα κόμματα στις εκλογές αυτές οφείλουν να παρουσιάσουν το Εθνικό Σχέδιο τους για το νέο παραγωγικό πρότυπο της χώρας και επ’ αυτών να γίνει η δημόσια συζήτηση για το πώς η Ελλάδα θα κινηθεί με ασφάλεια σε μια νέα πορεία.